Het einde van mijn reis komt in zicht en ik realiseer me dat mijn thuisland na slechts twee maanden zo vreemd en ver aanvoelt ook al ben ik hier nog steeds de vreemdeling die nu en dan verloren loopt in taal (ook al heb ik mijn woordenboek steeds minder nodig) of plaatselijke gewoonten.

Een paar opvallende dingen:

– groene taart (prinsessentaart)
– ben 1 van de weinigen die tijdens het winkelen een herbruikbare tas meebrengt, ook al moet je net als in Belgie betalen voor plastic zakken. (de meesten hergebruiken ze later als vuilniszak)
– Persoonlijke brievenbussen zijn verwarrend maar een brief opsturen is zoveel makkelijker want je hoeft niet naar een postkantoor.
– gewoon normaal flessenwater vinden lijkt onmogelijk, alles is met gekke smaakjes of bubbels. De verklaring? Wel, drinkwater stroomt uit de kraan, waarom zou je het dan in een fles kopen? (klinkt zeer logisch, behalve wanneer je geen drinkbaar water uit de kraan hebt)
– Loppis (tweedehands) is uitermate populair maar een gewone bakker of markt is moeilijk te vinden.
– Terwijl Belgen zich ergeren aan stomme TV-reclame voor waspoeder, word je hier overdonderd door reclame voor gokspelen. Op eender welk uur van de dag en per reclameblok minstens 1 soms 3 verschillende gokreclames. Maar geen waspoeder, geen bier, geen vodka geen blote madammen.
– voor elke supermarkt zit een bedelaar, vaak een Oost- Europeaan, blijkbaar iets van de laatste 2 jaar ofzo.
– Zweden lijken heel erg van zingen te houden.
– ‘Men’ beschrijft de Zweden vaak als stug en moeilijk te benaderen, maar ik ben nog nergens zo open benaderd (tenzij misschien sommige plaatsen in USA maar daar spreek ik tenminste deels de taal).
– Ik dacht niet dat deze 2 maanden een pretje zouden zijn (alleen, ver van huis, …) maar ik heb hier een geweldige tijd.
– Als ik Zweeds probeer te praten lijken ze me te verstaan en met elke zin die ik eruit weet te wringen of elk antwoord dat ik kan verstaan wordt ik overspoelt door euforie. Het lijkt of ik elke dag een nieuw stukje puzzel weet te veroveren dat me meer toegang bied tot het grotere geheel.
– Er zijn zoveel paden te bewandelen, zoveel mooie routes, dat het onmogelijk is om ze allemaal uit te proberen.