Lente in de lucht.
Voorzichtig nog.
Hier en daar wringt wat paars en rood zich geurend doorheen de modder alsof de kleur de winter kan bezweren.
Met de zon die warmte geeft en de langere dagen, komen eveneens de grootse verwachtingen bovendrijven die de lente elk jaar opnieuw in zich draagt.
Liever nog even vasthouden aan de winter. Aan de koude, aan de lange, donkere dagen waarin alles stil staat en gedachten in stilte kunnen ondersneeuwen.
Ergens tussenin, was het nu aan de grens of bij het uitglijden op het ijs ik weet het niet, maar ergens verloor ik de woordenwil. De noodzaak misschien ook om alles te benoemen. Om te verdedigen. Om te verklaren. Om alles uit te leggen.
Misschien ook ook toe te laten. Schrappen en zwijgen.
Misschien vielen de woorden gewoon uit mijn broekzak.
Zal ik ze terugvinden wanneer de sneeuw smelt.
Laissez faire, laissez passer, le monde va de lui-même.

Blackout-poetry experiment voor Masterclass ‘Players & places’.
Uit: Breathless, Anne Swärd (Till sista andetaget)