Met een routebeschrijving in de hand en een zakje kaneelbroodjes paraat voor het geval ik zou verdwalen, koers gezet richting een oud industrieel gebouw waar verflaag over verflaag het beton transformeert.
Sommige lijnen nog troebel of onzeker, als eerste schreeuwen terwijl anderen trefzeker hun boodschap tegen de muur aan werpen. Maar ondanks de rotzooi op de grond en de talloze verfbussen vielen me ook de uitgedoofde kampvuren op die nog de suggestie laten van kameraadschappelijke zomernachten.
Dat zou je in België minstens een dubbele GAS-boete opleveren.